Nieuws

Mooie gezondheidsuitslagen van Tossa

HD: B , PHTVL/PHPV: graad 1, vWD: vrij, Dilute: vrij, DCM echo en 24 uurs Holter test: op dit moment DCM vrij.

Afgelopen zondag met mijn jongste dametje Pacha naar Duitsland geweest voor haar eerste show op de CAC Show Essen.

Super tevreden voor mijn onervaren (chickie) wat heeft ze zich laten zien en met een mooi resultaat 2 uitmuntend mochten Pacha en ik de dag afsluiten.

Beweging

Hoeveel beweging mag mijn pup?

Helaas is er geen simpel voor alle pups geldend advies over de hoeveelheid beweging die gegeven mag worden. Ik wil in deze nieuwsbrief een aantal richtlijnen geven waarmee u uit de voeten kunt bij uw pup.

Beweging is nuttig en goed voor de ontwikkeling van het skelet en de bespiering van uw hond. Door regelmatig met uw pup te wandelen raakt hij op een goede manier zijn energie kwijt en bouwt u een band met uw pup op. Tijdens de wandeling aan de lijn kunt u al heel vroeg beginnen met oefeningen waardoor uw pup gehoorzaam wordt. Deze oefeningen zijn ook geestelijk vermoeiend voor uw pup en versterken uw relatie met hem. Zorg er altijd voor dat oefenen leuk is, zorg voor voldoende beloning voor u op pad gaat en verwacht niet te veel van uw pup.

Hoelang mag je nu wandelen met uw pup 

Deze vraag is niet specifiek te beantwoorden. Een regel die ik vaak hanteer is, een pup per etmaal ongeveer 5 minuten per levensweek aan actieve lichaamsbeweging mag hebben.

Voor een pup van 7 weken is dat: 7×5 minuten -> 35 minuten actieve levensbeweging/24uur. Daarin zitten ook zijn eigen wilde spelletjes en bewegingen. Deze regel is per ras verschillend. Voor sommige kleinere rassen is dit soms al teveel, terwijl een Border Collie erg ongelukkig wordt als je hem teveel beperkt.

Teveel beweging is ook riskant, op kwetsbare plaatsen, zoals ellebogen en de heupen kunnen ontwikkelingsstoornissen ontstaan, die levenslange consequenties hebben.

Hierbij geldt: loopt uw pup langer dan 3 dagen licht mank zonder aanwijsbare reden, laat hem dan door een dierenarts controleren. Honden lopen niet snel verrekkingen of verdraaiingen op. Veel vaker zijn het problemen in gewrichten die de oorzaak zijn van kreupelheden. Door hier geen aandacht aan te besteden, ontstaan later vaak ernstige, onomkeerbare problemen. Een kreupelheid hoort in het algemeen na 3 dagen verdwenen te zijn. Ook wordt snel gedacht aan ‘groeipijn’ bij jonge honden als ze af en toe mank lopen. Helaas blijkt er echter vaak iets anders aan de hand te zijn.

Ik adviseer sterk om bij jonge honden van grotere rassen/kruisingen die af en toe mank lopen, tussen de 4-10 maanden leeftijd controle röntgenopnames te laten maken van de ellebogen en heupen. Maar ook als uw pup nooit mankt, is het sterk aan te raden om rond de leeftijd van een jaar deze controle röntgenopnames te maken.

Energie

Energie van uw hond kunt u beter later afvloeien in de vorm van gedoseerde wandelingen, dan in de vorm van wild spelgedrag. Maak liever 3-4 kortere wandelingen per dag dan 1 lange. Het allerbelangrijkst is dat u goed in de gaten houdt of uw pup niet te moe wordt. Een pup moet met plezier wandelen. Stappen en draven is beter dan galopperen/rennen. Als u even stilstaat en uw pup gaat meteen liggen, dan is hij mogelijk al moe. Ook hoort uw pup niet duidelijk te hijgen, slingerend te lopen of achter u te gaan lopen. Het is normaal dat uw pup na thuiskomst rustig gaat liggen. Het is belangrijk dat u controleert of hij bij het ontwaken soepel beweegt. Is uw pup stijf of stram, dan is er teveel of te wild bewogen. Gaat de stijfheid niet over met rust, laat uw pup dan controleren door uw dierenarts.

Ondergrond

De ondergrond waarop uw pup loopt maakt ook verschil. Het is het beste om op een gelijkmatige, niet gladde ondergrond te lopen. Laminaat en parket, maar ook rul zand of een ruige ondergrond zoals heide, veroorzaken veel blessures met vaak levenslange gevolgen. Trap lopen mag pas als uw pup de treden goed kan nemen, zonder te springen of te forceren. Het is belangrijk om eerst aan de lijn te oefenen en te leren dat er langzaam gelopen moet worden. Vooral naar beneden denderen is erg riskant.

Spelen

Stoeien en ruig spelen veroorzaken ook veel blessures. Het is zaak om het midden te kiezen tussen normale sociale ontwikkeling en te riskant, overbelastend spelgedrag. Spelen met een rustige, niet te grote, oudere hond is beter dan spelen met een wilde leeftijdsgenoot of in een groep.

Het gooien van dummies is altijd gevaarlijk. Als er iets gegooid wordt, doe dat dan over een korte afstand van maximaal 4 meter. Explosief wegsprinten en afremmen is zeer belastend en riskant voor het jonge skelet. Bij trekspelletjes moet u zich realiseren dat het jonge gebit kwetsbaar is.

Fietsen

Is uw pup een maand of 6 dan kunt u hem leren naast de fiets te lopen. Eerst loopt u zelf met hem aan de rechter kant van de fiets, vervolgens leert u hem netjes aan de rechterkant van de fiets te lopen, terwijl u links loopt. Als dat goed gaat kunt u heel langzaam gaan fietsen. Ook hier geldt: stappen en draven is goed. Rennen is af te raden. Er zijn erg handige systemen te verkrijgen, zoals bijvoorbeeld de springer, waarmee u en uw hond weinig risico lopen op ongelukken. Ook voor de lengte van de fietstocht geldt dat u zelf goed moet controleren op vermoeidheid symptomen van uw hond. Het is beter om wat vaker niet te lang te fietsen, dan plots een flinke tocht te maken.

Onderzoek naar het gebruik van teken- en vlooienmiddelen (isoxazoline gifstoffen) bij honden

Isoxazolines zijn een klasse van bestrijdingsmiddelen (parasiticiden) die aan honden worden voorgeschreven om teken- en vlooieninfestaties onder controle te houden. Deze medicijnen worden als veilig beschouwd omdat ze zogenaamd alleen giftig zijn voor het zenuwstelsel van insecten. Maar een recente studie onthult een andere realiteit: ernstige bijwerkingen, zoals toevallen en zelfs de dood, zijn duizenden keren gemeld bij honden na het gebruik van deze medicijnen.

Risico op bijwerkingen veel hoger dan gerapporteerd

Het team ontdekte ook dat het risico op ernstige bijwerkingen bij het gebruik van isoxazolines veel hoger was dan dat gerapporteerd in de oorspronkelijke Investigational New Drug (IND) -inzending die de FDA had aangevraagd voordat het gebruik van een medicijn werd goedgekeurd.

Criteria van veiligheid onvoldoende

Dr. Dodds legt uit: “Omdat de IND-onderzoeken vooraf werden uitgevoerd bij een beperkt aantal dieren die geen ernstige neurotoxische bijwerkingen vertoonden, is het niet verrassend dat hogere frequenties van dergelijke bijwerkingen werden opgemerkt toen deze geneesmiddelen eenmaal op de markt waren gebracht en aan veel grotere populaties van dieren werden gegeven.  ” Ze is van mening dat de resultaten van deze studie impliceren dat de criteria die de FDA gebruikte om de veiligheid van deze medicijnen te beoordelen, onvoldoende waren en dat er wijzigingen in hun standaardprocedure nodig zijn.

Neurotoxische effecten niet beperkt tot insecten

Ondanks wat de etikettering op producten die momenteel op de markt zijn stelt, toont onze studie duidelijk aan dat de neurotoxische effecten van isoxazolines niet beperkt zijn tot insecten. Het is niet alleen cruciaal dat verdere studies worden uitgevoerd om te begrijpen hoe deze medicijnen verschillende zoogdiersoorten zoals katten, honden en mensen beïnvloeden, maar ook dat fabrikanten vollediger worden in hun productetikettering, zodat dierenartsen en het publiek meer onderscheidingsvermogen kunnen hebben over het gebruik van medicijnen die schadelijk kunnen zijn.

Gepubliceerd in het prestigieuze peer-reviewed tijdschrift Veterinary Medicine and Science. Veterinary Medicine and Science is een peer-reviewed, open access tijdschrift voor de snelle verspreiding van onderzoek op alle gebieden van diergeneeskunde en wetenschap.

De chemische klasse van Isoxazoline van vlooien- en tekenbestrijdingsmiddelen bestaat o.a. uit:
Bravecto (fluralaner) tabletten voor honden
Bravecto (fluralaner) spot on pipet voor katten en honden

Bravecto 1 maand (fluralaner) tabletten voor puppy’s (nieuw)

Bravecto plus (fluralaner en moxidectine) pipet voor katten

Nexgard (afoxalaner) tabletten voor honden
Simparica (sarolaner) tabletten voor honden
Simparica Trio (sarolaner, moxidectine en pyrantel) tabletten voor honden

Credelio (lotilaner) tabletten voor honden

Easecto (sarolaner)

Revolution Plus (selamectine en sarolaner actuele oplossing) voor katten

Lees hier meer over de officiële onderzoeken / publicaties:

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/vms3.285?fbclid=IwAR164VuoMAgNmYh783Wxg_nThNHgoNTGggMFSBCpLI7W4VXlCBcmjf9QLrQ

Met dank aan: teken-vlooien.nl

In het water zonder kater

Denk niet dat het jouw hond niet overkomt: ieder jaar weer overlijden er honden door blauwalg en botulisme. Zwemmen in warm, stilstaand water kan levensgevaarlijk en fataal zijn. 

Blauwalgen zijn bacteriën die lijken op wier of alg en een olieachtige, stinkende laag op het wateroppervlak vormen. Ze kunnen bij warm weer in stilstaand water ontstaan en dan een gevaarlijk zenuwgif produceren dat, afhankelijk van de hoeveelheid die de hond ervan binnenkrijgt, al binnen een uur na inname dodelijk kan zijn. Symptomen zijn onder meer braken, diarree, zwakte, trillen en toevallen. Er bestaat geen tegengif! Of de hond een besmetting met blauwalg overleeft, hangt af van hoe ernstig de symptomen zijn.

Geen tegengif

Ook bij botulisme draait het om bacteriën die een zenuwgif produceren, waardoor watervogels en vissen kunnen sterven. Hun kadavers kunnen het water besmetten, en vervolgens je hond. De symptomen treden meestal een paar dagen na het zwemmen in besmet water op: braken, diarree en, kenmerkend voor botulisme, verlammingsverschijnselen. En ook hier geldt weer: er is geen tegengif, alleen de symptomen zijn te behandelen. Hoe groter de opgenomen hoeveelheid gifstoffen, des te kleiner de kans op herstel. 

Doen!

Check altijd eerst het water waarin je je hond wilt laten zwemmen. Is het al geruime tijd erg warm? Staat het water stil? Drijft er een vieze laag op? Zie je kadavers van eenden liggen, of dode vissen drijven? Staan er waarschuwingsbordjes? Dan niet het water in! Heeft je hond onverhoopt toch een duik in besmet of verdacht water genomen? Spoel hem dan goed af en raadpleeg voor meer informatie je dierenarts om vinger aan de pols te kunnen houden.

Schoon en veilig

Kijk voor een overzicht van schone en veilige zwemlocaties op www.zwemwater.nl

Even wachten met die bal?

We doen het vaak in een reflex: de bal pakken, die met een flinke worp het water in gooien en dan? Plons! De hond springt er wel achteraan. Maar… hoe zit het met de stroming? Is er een gemaal of afvoerbuis in de buurt? Liggen er verborgen obstakels onder de waterspiegel die voor verwondingen kunnen zorgen? Komt er net een boot voorbijvaren, die voor gevaarlijke zuigkracht zorgt? Zijn er watervogels in de buurt waar de hond ver achteraan kan zwemmen, waardoor hij in de problemen kan komen? En hoe zit het met de waterkant, kan de hond weer op eigen kracht makkelijk aan land komen? Kortom: eerst checken, dan pas gooien!

Lekker poedelen

Is er buiten geen schoon of veilig zwemwater te vinden? Zet dan voor wat spetterpret gewoon een (kinder)zwembadje voor de hond in de tuin. Vul het badje met een laag water, zodat de hond lekker zijn poten kan koelen. Leuke bezighouder: het spelletje snorkelworst.Doe wel rustig aan met de spetterpret, want ook van ogenschijnlijk verkoelende waterspelletjes kan een hond oververhit raken.

Wist je dit?

Niet alle honden kunnen zwemmen! Sommige rassen bijvoorbeeld kunnen door hun topzware lichaamsbouw in de problemen komen.Goed zwemmen moet je leren, en je baas het water in volgen is een kwestie van vertrouwen.Het mag voor zich spreken dat je een hond niet leert zwemmen door hem plompverloren in het water te gooien. 

Te veel water

Een overdosis water? Dat kan! Honden kunnen tijdens het zwemmen, zeker als ze met hun bek open zwemmen omdat ze bijvoorbeeld een bal vasthouden, onverhoopt te veel water binnenkrijgen en zo een levensgevaarlijke watervergiftiging oplopen. Doordat er dan te veel water de lichaamscellen binnendringt, kunnen allerlei organen danig in de war raken. Symptomen kunnen zijn ongecoördineerd bewegen, verzwakking, lusteloosheid, braken, bleke slijmvliezen, opgeblazen zijn, extreem kwijlen, verwijde pupillen en toevallen. Doen: héél snel naar de dierenarts!

Doen!

Een hond die tijdens het zwemmen veel water binnenkrijgt, kan ook meer moeten plassen. Houd daar rekening mee en laat hem eventueel extra uit.

Niet alle honden kunnen zwemmen!

Te weinig water kan ook

Een hond die te weinig vocht binnenkrijgt, of veel vocht verliest door braken of langdurige diarree, kan uitdrogen. Vooral puppy’s en oude dieren zijn hier gevoelig voor. Uitdroging is te controleren door de huid bij de schouderbladen tussen uw vingers vast te pakken. Als de huid bij het loslaten in een rimpel blijft staan en niet snel terugvalt, kan er sprake zijn van uitdroging. Ook kan het tandvlees droog en kleverig aanvoelen. Ga dan direct naar de dierenarts!

Tip

Als een hond niet goed wil drinken, kun je het water wat smakelijker maken door er een klein beetje bouillon aan toe te voegen.

Veilig drinkwater

Sommige honden drinken liever buiten uit een vijver, plas of sloot dan uit hun eigen drinkbak, maar dat is niet altijd even

veilig: denk aan de hierboven genoemde blauwalg en botulisme, maar ook aan de ziekte van Weil, een infectie die de hond kan oplopen door contact met water dat door rattenurine is besmet. Bovendien horen honden altijd over vers, fris drinkwater te beschikken, waar ze ook zijn, en niet alleen buiten. Zorg dus altijd voor een schone, gevulde drinkbak.

Handig!

Leg een fles bronwater in de auto, zodat je de hond, waar je ook bent, veilig kunt laten drinken. Dat is zeker ook handig voor op reis, want niet overal is het kraanwater even drinkbaar. Bijvoorbeeld omdat het gechloreerd is of, zoals je wel eens ziet bij tankstations, alleen bedoeld is om handen mee te wassen, en niet als drinkwater.

Een hond is geen zeehond

De zee lijkt voor sommige honden wel één grote waterbak! Maar van zeewater drinken kan een viervoeter behoorlijk ziek worden, en hevig gaan braken of flink aan de diarree raken. Neem daarom altijd een fles drinkwater mee naar het strand, en haal de hond uit het water als hij toch zout water wil of blijft drinken.

Prins wenst jou en jouw hond(en) veel veilige waterpret!

Gestoken door wesp of bij

Vaak wordt de hond gestoken in de bek, omdat de hond naar de wesp/bij hapt. Wanneer de hond deze te pakken heeft kan de wesp of bij gaan steken. In het ergste geval geeft de hond een allergische reactie op de wespensteek. Op dat moment kan er een zwelling in de bek ontstaan waardoor de hond moeite kan krijgen met ademhalen.

Verschil in de steken van een wesp of bij

Wespen kunnen met een angel meerdere keren steken. De angel van een wesp blijft om deze reden meestal niet in het lijf zitten.

Bij de bijen steekt alleen het vrouwtje. Dit doen ze alleen als ze echt in gevaar zijn, de bij sterft namelijk zodra zij steekt. De angel van een bij heeft weerhaakjes en blijft meestal in de huid zitten. 

Wat te doen na een steek?

Zit de angel er nog in? Probeer deze weg te halen door er met een droge doek voorzichtig overheen te wrijven of weg te schrapen. Verwijder de angel NIET met een pincet, er kan dan door de druk namelijk nog meer gif in je hond terecht komen.

• Koel de plek met een koude natte doek of met een koelelement uit de vriezer met een theedoek erom heen om zwelling proberen te voorkomen
• Een zalf van menthol of calendula kan irritatie van de huid tegengaan en de pijn verminderen
• Neem contact op met de dierenarts om te overleggen of je even met je hond langs moet komen
• Is de hond in de bek gestoken? Zwelt bijvoorbeeld de tong op of vermoed je een allergische reactie? Ga dan direct naar de dierenarts

Met dank aan: Organimal  ( natuurlijke supplementen voor huisdieren)

Casteren… als je het doet, wat is dan een goede leeftijd en wat zijn de risico’s per ras. Een vertaling/samenvatting van het meest recente onderzoek.

Castratie, wel of niet, wanneer, het blijft een grote vraag. Is castratie bijna routine in de VS, in Noorwegen is het –zonder medische noodzaak- bij wet verboden.

Veel dierenartsen adviseren castratie “standaard”.  Maar daar komt steeds meer verzet tegen. Recent onderzoek toont aan dat voor sommige hondenrassen castratie gepaard kan gaan met een verhoogd risico op gewrichtsaandoeningen als scheurende kruisbanden, en zelfs HD of ED, en sommige kankers. Het voorkomen van lymfoom bleek hoger te zijn bij gesteriliseerde dan bij intacte teven , evenals het voorkomen van mastceltumoren  en hemangiosarcoom . Een onderzoek onder meer dan 40.000 honden die de veterinaire medische database gebruikten, toonde aan dat gecastreerde reuen en teven vaker aan kanker stierven dan intacte honden. Een recente bevinding was dat de afwezigheid van oestrogeen bij steriliserende teven verband hield met versnelde hersenveroudering. Iets  wat de beslissingen van huisdiereneigenaars over castratie bemoeilijkt. Van castratie wordt gemeld dat het een risicofactor is voor hernia van de tussenwervelschijf van honden bij teckels.

In een nieuw onderzoek (gepubliceerd op 7 juli jl.) hebben de auteurs geprobeerd om per ras te kijken naar gevoeligheid voor castratie, gewrichtsaandoeningen en kanker. Daaruit bleek een groot verschil in de gevoeligheid. Bij veel rassen maakt de leeftijd waarop –indien iemand het wil- gevastreerd wordt niet uit, bij andere rassen ligt het veel lastiger.

Kleine hondenrassen leken geen verhoogd risico te hebben op gewrichtsaandoeningen als gevolg van castratie, en bij slechts twee kleine rassen (Boston Terrier en Shih Tzu) was er een significante toename van kanker. 

Per ras

Bij de Labrador Retrievers, Golden Retrievers en Duitse herdershonden was er een toename van de incidentie van een of meer van de gewrichtsaandoeningen met castratie

in het eerste jaar bij reuen en teven tot 2-4 keer> 3-5% incidentie in intacte honden. Bij Golden Retriever-teven ging sterilisatie op elke leeftijd gepaard met het optreden van een of meer van de kankers, 2 tot 4 keer vaker dan bij intacte teven waarvan 5% dit soort kanker krijgt.  

Maar bij  Golden Retriever-reuen en bij mannelijke en vrouwelijke Labrador Retrievers en Duitse herdershonden, was er geen duidelijke toename van kanker bij gesteriliseerde honden in vergelijking met die van de honden die intact waren gebleven. Uit voorlopige analyses van sommige kleine hondenrassen bleek geen duidelijk verhoogd risico op gewrichtsaandoeningen bij castratie. 

Nu hebben de auteurs in dit onderzoek  29 nieuwe rassen toegevoegd, waarbij er drie variëteiten Poedels worden meegenomen; dit leverde in totaal 35 rassen op met de Goldens, Labs en Duitse herders inbegrepen. De honden werden allemaal op dezelfde manier in kaart gebracht als dus al eerder bij de Goldens was gedaan, om vergelijking mogelijk te maken.

Het primaire doel was om lezers wat op bewijs gestoelde informatie te bieden over rasspecifieke verschillen met gevoeligheid voor castratie, inclusief voorgestelde richtlijnen voor leeftijden om (indien het moet) toch te castreren om te voorkomen dat eventuele gezondheidsrisico’s op de lange termijn toenemen. Een secundair, onvoorzien doel was het vastleggen van rasspecifieke verschillen in de toename van sommige kankers geassocieerd met verwijdering van geslachtshormonen, als een gebied voor mogelijk onderzoek naar genetische aspecten van het optreden van kanker.

De lijst omvat de volgende rassen:  Australian Cattle Dog, Australian Shepherd, Beagle, Berner Sennenhond, Border Collie, Boston Terrier, Boxer, Bulldog, Cavalier King Charles Spaniel, Chihuahua, Cocker Spaniel, Collie, Corgi (Pembroke en Cardigan gecombineerd), Teckel, Doberman, Engelse springer spaniël, Duitse herdershond, Golden Retriever, Duitse Dog, Ierse Wolfshond, Jack Russell Terrier, Labrador Retriever, Malteser, Dwergschnauzer, Dwergkeeshond (Pomeriaan, deze naam zullen we in de rest van het artikel gebruiken omdat de naam tegenwoordig erg “in de mode is” en veel nieuwe hondenbezitters de naam Dwergkeeshond niet eens kennen), Dwergpoedel, Standaard Poedel, Toy Poedel, Mopshond,

Onderzocht werd het voorkomen van gewrichtsaandoeningen bij beide geslachten: HD, CCL (kruisbanden) en ED. Ook onderzocht bij beide geslachten waren de kankers LSA (lymfoom), HSA (hemangiosarcoom), MCT (mastceltumoren) en OSA (osteosarcoom), omdat in sommige onderzoeken met meerdere rassen was aangetoond dat er verhoogd risico is na castratie. Daarnaast werden bij teven borstkanker (MC), pyometra (PYO) en urine-incontinentie (UI) onderzocht. Interessant was de mogelijke associatie van vroege castratie en het optreden van aandoeningen van de tussenwervelschijven (IDD) bij de Corgi en de teckel, twee rassen waarvan bekend is dat ze een risico lopen op deze ziekten.

 Alle bovengenoemde ziekten werden onderzocht met betrekking tot honden die gecastreerd waren in een van de leeftijdsperioden van: <6 maanden, 6-11 maanden, 1 jaar (12 tot <24 maanden) of 2-8 jaar, of intact gelaten. De ziekten werden gevolgd totdat de honden voor het laatst in het ziekenhuis werden gezien, of tot 11 jaar oud. Een database met de gegevens van 50.000 honden uit (Amerikaanse) dierenziekenhuizen werd als basis/dataset gebruikt.

De onderzoekers komen over het geheel tot de conclusie dat de meeste rassen niet worden beïnvloed door de leeftijd van castratie. De kwetsbaarheid voor gewrichtsaandoeningen als gevolg van sterilisatie hangt doorgaans samen met de lichaamsgrootte. Kleine hondenrassen – Boston Terrier, Cavalier King Charles Spaniel, Chihuahua, Corgi, DachshundTeckel, Malteser, Pomeriaan, Toypoedel, Mopshond, ShihTzu, Yorkshire Terrier – lijken geen verhoogd risico te hebben bij gewrichtsaandoeningen na castratie in vergelijking met de rassen van grotere omvang. Bij de rassen met een grotere lichaamsgrootte waren er echter verschillen tussen de rassen met de twee gigantische rassen – Duitse doggen en Ierse wolfshonden – die op geen enkele leeftijd een aanwijzing gaven voor een toename van een of meer gewrichtsaandoeningen na castratie.

Voor u uitgelicht:

Dobermann

Het percentage intacte reuen met ten minste één gewrichtsaandoening was 2 procent en 0 procent voor intacte teven. Er was geen duidelijke toename van deze maat bij steriliserende reuen. Bij teven resulteerde sterilisatie binnen 11 maanden in een toename van gewrichtsaandoeningen met 11 procent, wat niet significant was. Het voorkomen van een of meer van de kankers die volgden voor zowel intacte reuen als intacte teven was 2 procent. Bij gecastreerde reuen in de perioden van 1 jaar en 2-8 jaar was er een niet-significante toename van het optreden van kanker tot respectievelijk 6 procent en 13 procent. Voor teven was er op geen enkel moment een opmerkelijke toename van kankers na sterilisatie. Het voorkomen van MC bij intact gelaten teven was 2 procent en 4 procent voor degenen die na 2-8 jaar werden gesteriliseerd. Er was 7 procent PYO bij intacte teven. UI was een significant risico bij teven die gesteriliseerd werden op elke leeftijd tot 2 jaar, variërend van 25 procent bij de teven gesteriliseerd jonger dan 6 maanden. (p <0,01) tot 19 procent voor degenen die tussen 1 en 2 jaar gesteriliseerd zijn ( p <0,05). De voorgestelde richtlijn  voor reuen is om de reu vóór 1 jaar intact te laten om het mogelijke verhoogde risico op kanker te voorkomen. Voor teven is de voorgestelde richtlijn te overwegen om sterilisatie uit te stellen tot na de leeftijd van 2 jaar.

Met dank aan DOGZINE.

Vermijd malafide hondenhandel: gebruik het stappenplan

26-06-2020

Nog altijd worden er via internet veel puppy’s aangeboden die afkomstig zijn uit de malafide hondenhandel. In de uitzending van Nieuwsuur van 25 juni was te zien wat de gevolgen zijn voor de honden. Veel pups zijn niet goed gevaccineerd, ziek, te jong of getraumatiseerd en heel angstig. Regelmatig kloppen de gegevens van de pup niet en is de chip niet of niet goed geregistreerd. Er gaat dus nog steeds heel veel mis bij de verkoop van pups, zo blijkt uit een onderzoek van Dierenrechtenorganisatie House of Animals.

In de advertenties op internet lijkt het meestal alsof de pups door particulieren gefokt zijn en in huis opgroeien. Ook doen handelaars zich voor als kennels die zelf fokken. Bij nader onderzoek blijkt dan bijvoorbeeld dat ze heel veel verschillende rassen en kruisingen aanbieden en dat de ouders niet aanwezig zijn.

Een pup die bij zo’n adres wordt aangeschaft kan veel problemen hebben, zowel met zijn gezondheid als in zijn gedrag. Dat is heel naar voor de pup zelf, maar ook verdrietig en vaak kostbaar voor de nieuwe eigenaar. Het komt ook voor dat pups kort na aankoop overlijden, bijvoorbeeld aan parvo. Een niet goed gevaccineerde pups kan zelfs gevaar voor de gezondheid van de eigenaar opleveren, bijvoorbeeld als de pup niet gevaccineerd is tegen hondsdolheid (hoewel dat wél verplicht is voor elke hond uit het buitenland!).

Wie een puppy wil kopen via internet moet dus heel goed opletten om niet met een pup uit deze handel thuis te komen. Dat kan lastig zijn, want de handelaars weten goed hoe ze betrouwbaar over moeten komen. Bovendien is het aanbod groot en zijn de foto’s van schattige pups moeilijk te weerstaan.

Het LICG heeft al lange tijd de Puppychecklist beschikbaar: een handige lijst met punten om op te letten bij het bezoek aan een fokker. Sinds kort is er echter ook het Stappenplan ‘Puppy via internet’. Hierin wordt de pup koper stap voor stap begeleid in de online zoektocht naar een leuke, sociale en gezonde pup. Er wordt uitgelegd waar men op moet letten, wat voor vragen men kan stellen en wanneer men direct moet afhaken.

Het Stappenplan ‘Puppy via Internet’ is op onze website te bekijken en te downloaden.

Bron: LICG.