Zijn eikels giftig voor honden?
De herfst is het seizoen waarin er van alles uit de bomen valt. In de Verenigde Staten spreken ze, als ze het hebben over dit seizoen, niet voor niks over ‘fall’. Bladeren, maar ook verschillende soorten noten, zoals kastanjes, beukennootjes en natuurlijk eikels vallen van de bomen en zijn in deze tijd volop op de grond te vinden. Niks bijzonders, zou je denken. Maar niet alles wat in de herfst uit onze bomen valt, is helemaal zonder gevaar voor onze huisdieren. Eikels bijvoorbeeld, kunnen problemen veroorzaken voor de dieren die ze opeten. Ook je hond kan erg ziek worden na het eten van deze typische herfstproducten. Dus zijn eikels giftig voor honden? Jazeker!
Symptomen
Eikels bevatten een hoog gehalte aan looizuur (tannine) wat giftig is voor honden. Je hond kan na het eten hiervan niet alleen behoorlijk ziek worden, maar er zelfs ook aan overlijden. De giftige stof kan schade aan de bloedvaten, de darmen en de nieren van je hond veroorzaken.
De eerste symptomen van zo’n eikelvergiftiging zijn buikpijn, misselijkheid en braken vaak gevolgd door diarree. Je hond kan in eerste instantie rusteloos zijn, maar later zie je vaak dat sloomheid op de voorgrond komt te staan. Deze symptomen kunnen al kort na het opeten van de eikels optreden.
Behandeling
Als je hond een eikelvergiftiging heeft opgelopen, zal hij of zij behandeld moeten worden. Soms zal de dierenarts je hond laten braken om achtergebleven eikels uit de maag te verwijderen. Daarnaast zullen de maagdarmproblemen moeten worden aangepakt. Bloedonderzoek kan nodig zijn om vast te stellen of de nierfunctie nog voldoende is. Is dit niet het geval dan zal het dier een infuus krijgen en opgenomen moeten worden in de dierenkliniek. In ernstige gevallen kunnen de nieren zodanig zijn aangetast dat zij niet meer werken en kan het dier dood gaan. Dus heb je gezien dat je hond één of meerdere eikels heeft gegeten of vertoont hij eerder genoemde symptomen na een lekkere (bos)wandeling? Neem dan altijd direct contact op met je dierenarts!
Bron : Diana van Houten
Dierenarts