Nieuws

17 juli 2025

Homeopathie bij dieren

Wist je dat homeopathie niet alleen bij mensen maar ook bij dieren uitstekende resultaten kan geven bij zowel chronische als acute klachten?
Door een homeopathische behandeling wordt het zelfherstellend vermogen van het dier geprikkeld. Veel dieren genezen of hebben een betere kwaliteit van leven dankzij homeopathie.
Een dier laat vaak heel direct zien waar het last van heeft, en zo is ook direct merkbaar of er na behandeling verbetering optreedt.

Vergoeding homeopathisch dierenconsult vanuit aanvullende huisdierenverzekeringen

Vanaf heden vergoeden zowel Ohra als Figopet, naast homeopathische consulten bij de dierenarts, óók consulten van dierentherapeuten die bij de BKHD (Beroepsvereniging Klassiek Homeopaten voor Dieren) zijn aangesloten.
De vergoeding loopt via de aanvullende huisdierenverzekering.

Een mooie stap voorwaarts voor de erkenning van deze beroepsgroep!

De BKHD én de Vereniging Homeopathie blijven zich inzetten voor bredere erkenning, ook bij andere verzekeraars en voor consulten bij grote (huis)dieren.

Bent u eigenaar van een Dobermann en wilt u meehelpen aan een gezonder ras? Wilt u de hartgezondheid van uw hond laten onderzoeken en tegelijk een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van betere screeningsmethoden? Meldt u dan aan voor het onderzoeksproject ELECTRODE, een onderzoek naar de erfelijke hartspierziekte dilaterende cardiomyopathie (DCM) bij de Dobermann.

Deelname aan het onderzoek

Voor het onderzoek zoeken we Dobermanns van 3 jaar zonder DCM-diagnose (groep 1) en Dobermanns met DCM-diagnose op basis van Holter- en echo-onderzoek (groep 2).

Dobermanns met andere hartziekten dan DCM of tekenen van (chronische) ziekten elders in het lichaam (bijvoorbeeld leverontsteking) kunnen niet meedoen.

Bij deelname krijgt uw hond eerst een standaard hartscreening, die bestaat uit een echo van het hart en een Holter-onderzoek (24-uurs elektrocardiogram). Afhankelijk van de uitslagen nodigen we u opnieuw uit: driemaal twee afspraken (elk binnen twee weken) in de leeftijd van 3, 4 en 5 jaar (groep 1) of eenmaal twee afspraken kort op elkaar (groep 2).

Aanmelden voor het onderzoek

Heeft u interesse in deelname aan het onderzoek? Laat hier uw contactgegevens achter. Onze cardioloog neemt dan zo snel mogelijk contact met u op. We vragen u ook naar enkele gezondheidgegevens van uw hond, om in te schatten of uw hond geschikt is voor deelname. Wilt u liever contact met onze cardioloog voordat u zich aanmeldt? Stuur dan een e-mail naar electrode@uu.nl met daarbij uw eigen naam en telefoonnummer.

In dit projectonderzoeksproject ELECTRODE werken onderzoekers van de faculteit Diergeneeskunde samen met onderzoekers van het UMC Utrecht. Wilt of kunt u niet deelnemen aan ELECTRODE maar steunt u wel graag ons onderzoek? We stellen iedere donatie erg op prijs.

Over de hartspierziekte DCM bij de Dobermann

Dilaterende cardiomyopathie (DCM) is een erfelijke hartspierziekte. Bij DCM pompt het hart minder goed bloed het lichaam in en het hart raakt hierdoor verwijd. Patiënten kunnen last krijgen van vermoeidheid, kortademigheid en flauwtes. Ook kunnen ernstige complicaties optreden, zoals hartritmestoornissen, hartfalen of zelfs plotselinge sterfte. Ongeveer de helft van alle Dobermanns ontwikkelt DCM.

Ook bij mensen komt DCM voor, maar minder vaak. Eerder onderzoek binnen Nederland, Duitsland en Finland gaf inzicht in een deel van de genetische mutaties die een rol spelen in het ontstaan van DCM bij de Dobermann binnen de Europese populatie. De DNA-test die hierdoor beschikbaar is, voeren we ook in de Universiteitskliniek voor Gezelschapsdieren uit.

In de toekomst kan een nieuwe screeningsmethode helpen om de ziekte binnen het ras terug te dringen. Ook helpt nieuwe kennis bij het verbeteren van behandelmogelijkheden.

Nieuwe screeningsmethode voor DCM

Dierenartsen ontdekken de ziekte vaak pas als klachten ernstig zijn, of wanneer tijdens een hartscreening ernstige afwijkingen zichtbaar zijn. Helaas is het met de standaard hartscreening (echo en Holter-onderzoek) moeilijk om in een vroeg stadium DCM te ontdekken. In onderzoeksproject ELECTRODE willen we een nieuwe screeningsmethode ontwikkelen waarmee dierenartsen de ziekte eerder kunnen vaststellen. Hiervoor is het nodig om het verloop van een gezond naar een ziek hart beter te begrijpen. Waar beginnen de schadelijke veranderingen aan hartweefsel mee, en hoe kunnen we die schade op tijd herkennen?

In ELECTRODE gaan we op meerdere tijdspunten bij Dobermanns de hartgezondheid onderzoeken. Hiervoor gebruiken we beeldvormende technieken en onderzoeken we het bloed. We kijken met nieuwe echotechnieken naar het hart, en deze beelden vergelijken we met MRI-beelden. Dit leert ons hoe vroege veranderingen in hartweefsel eruitzien op een geavanceerde echo. Een MRI geeft namelijk een heel nauwkeurig beeld van het hart, maar is voor een jaarlijkse screening minder geschikt omdat honden hiervoor onder narcose moeten. Daarnaast gaan we in het bloed op zoek naar signaalstoffen (biomarkers), die informatie geven over deze vroege veranderingen

Gezocht: Dobermanns voor nieuw onderzoek naar de erfelijke hartspierziekte dilaterende cardiomyopathie (DCM)

Bent u eigenaar van een Dobermann en wilt u meehelpen aan een gezonder ras? Wilt u de hartgezondheid van uw hond laten onderzoeken en tegelijk een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van betere screeningsmethoden? Meldt u dan aan voor het onderzoeksproject ELECTRODE, een onderzoek naar de erfelijke hartspierziekte dilaterende cardiomyopathie (DCM) bij de Dobermann.

Wat voor honden zoeken we?

Voor het onderzoek zoeken we Dobermanns van 3 jaar oud zonder DCM-diagnose (groep 1) en Dobermanns met DCM-diagnose op basis van Holter- en echo-onderzoek (groep 2).

Dobermanns met andere hartziekten dan DCM of tekenen van (chronische) ziekten elders in het lichaam (bijvoorbeeld leverontsteking) kunnen niet meedoen.

Hoe verloopt het onderzoek?

Bij deelname krijgt uw hond eerst een standaard hartscreening, die bestaat uit een echo van het hart en een Holter-onderzoek (24-uurs elektrocardiogram). Afhankelijk van de uitslagen nodigen we u opnieuw uit: driemaal twee afspraken (elk binnen twee weken) in de leeftijd van 3, 4 en 5 jaar (groep 1) of eenmaal twee afspraken kort op elkaar (groep 2).

Bij de aanmelding wordt gevraagd naar enkele gezondheidgegevens van uw hond, om in te schatten of uw hond geschikt is voor deelname. Meer informatie en aanmelden kan via onze website

In dit projectonderzoeksproject ELECTRODE werken onderzoekers van de faculteit Diergeneeskunde samen met onderzoekers van het UMC Utrecht. Wilt of kunt u niet deelnemen aan ELECTRODE maar steunt u wel graag ons onderzoek? We stellen iedere donatie erg op prijs! Dat kan via Vrienden Diergeneeskunde: https://gezondgefokt.vriendendiergeneeskunde.nl/…/dober..

HD A, Embark getest ! ATP7A: Vrij ATP7B: Vrij, DCM 1 en 2 Vrij, vWD; Vrij. Op de foto 13 maanden.

Veiligheidswaarschuwing Barkoo kauwbotjes voor honden

Waarschuwing | 31-12-2024

De NVWA waarschuwt voor Barkoo kaustange (29 centimeter) en Barkoo kauknochen (geknotet. natur 11 centimeter). Deze kauwbotjes zijn de vermoedelijke oorzaak van het ontstaan van ernstige neurologische afwijkingen bij honden. Dit wordt momenteel nog onderzocht.

Deze neurologische afwijkingen worden ook wel beschreven als het weerwolfsyndroom. Dit syndroom kan leiden tot de dood.

De Barkoo kauwbotjes zijn verkocht door de webwinkels Zooplus en Bitiba. Neem voor meer informatie contact op met de webwinkel waar u de kauwbotjes heeft gekocht.

Om welke producten gaat het

• Barkoo kauknochen, geknotet.natur  11cm
• Verpakking: zakjes van 150 gram (met 3 kauwbotjes)
• Code op verpakking (zie voorbeeldfoto hierboven): 1148592 MHD 07.2027 3200PF027
• Barcode: 4260077046875 

Adres op de verpakking:
Matina GmbH
8003 Munich, Germany
service@matina-gmbh.de
www.matina-gmbh.de

Dobermannkennel van Olympiastaete wens een u een gelukkig maar vooral een gezond 2025!

Dobermannkennel van Olympiastaete wenst iedereen fijne kerstdagen!

Koper is een essentieel spoorelement dat onder andere belangrijk is voor de opbouw van spieren en bindweefsel, voor de energiestofwisseling en voor het goed functioneren van het zenuwstelsel. Een belangrijke stof dus die vooral zit in orgaanvlees, schaaldieren en peulvruchten. De juiste balans zorgt voor een goede functie. Maar wat als die balans verstoord raakt?
 

Het lichaam zorgt normaal gesproken zelf voor een goede balans van het kopergehalte. De werking daarvan is relatief simpel. Koper wordt door het lichaam opgeslagen in de lever, de lever zorgt vervolgens dat een teveel wordt afgescheiden.  Zo wordt de balans bewaard.
Maar soms is er een foutje aanwezig waardoor het teveel aan koper niet wordt afgescheiden. In die gevallen gaat de koper “stapelen” in de lever. Daar is die lever niet op berekend en daardoor ontstaan er op den duur ontstekingen aan de lever (copper associated hepatitis). Van zo’n stapeling en ontsteking kunnen honden erg ziek worden. Een goed functionerende lever is van levensbelang; als dat fout gaat wordt een lichaam door zichzelf vergiftigd. Als dat niet wordt behandeld zelfs met de dood tot gevolg. Deze aandoening heet Koperstapeling.
Het is dus zaak om te vinden door welke fouten in de genen dit wordt veroorzaakt, zodat het zoveel mogelijk voorkomen kan worden. Hoewel al een tijd bekend was dat dit probleem speelde in enkele rassen is het ontwikkelen van een test een ander verhaal. Maar die is nu beschikbaar voor twee rassen: de labrador Retriever en de Dobermann.

De resultaten van de test zijn echter niet zo eenvoudig: er zijn meerdere genen betrokken bij dit probleem. Daarvan kunnen er drie worden getest.
Het gaat om:

• ATP7A
• ATP7B
• RETN

Let op: deze resultaten en conclusies zijn  alleen van toepassing voor (kruisingen van) Labrador Retriever en Dobermann.

ATP7A

De ATP7A-variant wordt als gunstig beschouwd en kan het best worden omschreven als een nuttige modifiër van de schadelijke kopertoxicosevariant ATP7B. Daarmee wordt bedoeld dat de ATP7A-variant sommige symptomen van honden met ATP7B kan helpen verlichten. Met andere woorden: bij een Labrador of een Dobermann die vrij is van ATP7B, geeft de aanwezigheid van de ATP7A-variant géén gunstige maar ook géén schadelijke complicaties.

Let op: het ATP7A gen ligt op het X-chromosoom. Daarvan hebben teefjes er twee en zij kunnen dus lijder zijn. Reuen hebben slechts één X-chromosoom en zijn dan direct lijder, omdat er geen 2e X kan zijn die compenseert.

Noch de ATP7A- noch de RETN-varianten is met welke ziekte dan ook geassocieerd. Deze varianten worden alleen belangrijk bij dieren in combinatie met één of twee kopieën van de variant in het ATP7B-gen.

ATP7B

De overerving van deze mutatie is onvolkomen dominant, wat betekent dat één, maar ook twee exemplaren van dit gen de aandoening kunnen veroorzaken. Het is echter onvolledig penetrant, en dat betekent dat niet alle honden met één of twee exemplaren van de variant de ziekte zullen ontwikkelen. Bij de ene hond is het effect sterker dan bij de andere en de oorzaak daarvan is niet bekend. We weten wel dat honden met één exemplaar hebben een veel lager ziekterisico dan honden met twee exemplaren. 

De af- of aanwezigheid van zowel RETN als ATP7A is medebepalend voor de aanwezigheid en ernst van de aandoening.

RETN

De RETN-variant wordt als gunstig beschouwd en kan het best worden omschreven als een nuttige modificator van de schadelijke kopertoxicosevariant ATP7B . De RETN-variant kan sommige symptomen van honden met varianten op ATP7B helpen verlichten. Als honden twee exemplaren van de normale ATP7B-variant hebben, geeft de aanwezigheid van de ATP7A-variant géén gunstige maar ook géén schadelijke complicaties.

Conclusie

Indien de hond een (kruising met) Labrador Retriever of Dobermann is:

ATP7A drager of lijder: 

Dit is gunstig.
Deze mutatie zorgt er namelijk voor dat er minder koper uit voeding kan worden opgenomen door de hond. Teefjes met 1 kopie van ATP7A nemen iets minder koper op, en teefjes met 2 kopieën of reuen met 1 kopie nemen nog weer minder koper op dan dragers.

ATP7B 

Zowel een drager als een lijder loopt risico op het ontwikkelen van koperstapeling. Lijders lopen duidelijk meer risico dan dragers. De aan- of afwezigheid van ATP7A en/of RETN hebben invloed op de uiting van de aandoening.

RETN

Dit is gunstig.
Deze mutatie kan sommige symptomen van honden met ATP7B helpen verlichten.

Indien de hond een ander ras is:

ATP7A:

Drager of lijder heeft geen van beide invloed op de gezondheid van het dier.

ATP7B

Voor zover nu bekend heeft noch drager, noch lijder invloed op de gezondheid van het dier.

RETN

Drager of lijder heeft geen van beide invloed op de gezondheid van het dier.

Voeding

Voeding kan een factor zijn die bij risicohonden als (kruisingen van) Labrador of Dobermann een rol speelt. Er is voeding die een hoog kopergehalte heeft. Indien uw hond dus een risicoras is en positief getest voor ATP7B, kan het zeker de moeite waard zijn te kijken naar het kopergehalte in de brok.
Voor versvoerders is het wat lastiger omdat daar het kopergehalte niet altijd gelijk kan zijn. Overleg met de producent kan dan verstandig zijn. Houd er rekening mee dat van KVV over het algemeen grotere porties worden gegeten dan van brok.  De volledige test voor koperstapeling is onder andere verkrijgbaar via de testkits van Embarkvet. 
Met dank aan Dogzine.eu

In de hitte moet je goed voor jezelf zorgen, maar ook je huisdieren hebben extra zorg nodig. Want dat je een hond niet in de auto moet laten zitten, mag nu toch wel duidelijk zijn. Helaas gebeurt dit nog steeds. Mensen onderschatten namelijk vaak hoe snel de temperatuur in een auto kan oplopen, ook in de schaduw of met het raam een stukje open.

Achterlaten in de auto is echter niet de enige manier waarop je huisdier oververhit kan raken. Dieren kunnen over het algemeen niet heel goed tegen de hitte en daarom hier wat afkoeltips. En niet alleen voor honden, ook voor andere huisdieren. Want ook voor hen kan oververhitting dodelijk zijn.

• Te warm

Sommige mensen vinden het lastig in te schatten wanneer een dier het te warm heeft. Maar er zijn signalen waar je op kunt letten. De slijmvliezen zijn rood en het dier voelt heet aan en ademt snel. Vaak willen zo ook niet eten en zijn ze lusteloos. Het kan voorkomen dat een hond ook gaat braken door oververhitting.

Voor vogels geldt dat ze vaak met de veren gespreid zitten en de snavel open.

·         Wat kun je doen?

Er zijn gelukkig manieren om je dieren te helpen als het te warm is. Zorg dat ze een koele plek hebben om te kunnen liggen en zorg voor vers drinkwater. Honden, katten, konijnen en knaagdieren kun je natmaken. Doe dit vooral bij de kop, oren, hals en poten.

Gebruik hiervoor echter geen ijskoud water. Door het plotselinge temperatuurverschil kunnen ze in shock raken en dood gaan. Ook zorgt het ervoor dat de bloedvaten samentrekken waardoor het nóg moeilijker wordt om warmte kwijt te raken.

·         Hitteshock

Is de oververhitting ernstig? Dan kan je dier een hitteshock krijgen. Dit herken je aan een snelle hartslag en ademhaling. Ook reageren ze niet of nauwelijks op prikkels. In dat geval moet je direct de dierenarts bellen en beginnen met koelen!

·         Honden

Honden kunnen hun warmte alleen kwijt door te hijgen. Er zitten daarnaast ook alleen in hun voetzooltjes zweetklieren. Zorg ervoor dat je hond bij warm weer een plek in de schaduw heeft. Ook is voldoende vers drinkwater erg belangrijk.

Zoals we al zeiden is het voor honden lastig om af te koelen. Daarom even een paar tips op een rijtje.

• Als je ruimte hebt voor een zwembadje voor je hond is dat fantastisch. Ook als ze niet zwemmen, alleen in het water staan doet al een hoop.
• Er zijn speciale koelproducten te krijgen voor honden. Bijvoorbeeld een koelmatje of –halsband. Zorg er wel voor dat je hond er niet op kauwt.
• Ook honden kunnen verbranden door de zon. Als ze dus een dunne vacht hebben kan het geen kwaad om ze in te smeren met zonnebrandcrème
• Maak geen lange wandelingen in de hitte en ga ook zeker NIET fietsen overdag. Doe dit hooguit vroeg op de ochtend of laat in de avond als het wat frisser is.
• Laat je hond ook NOOIT achter in de auto. De temperatuur loopt daar binnen 10 minuten op tot 50 tot 70 graden. En dat is als je auto in de schaduw staat met het raampje open.
• Met dank aan ZooLac.nl

Grasaren bij je hond

In de zomermaanden is het nog mooier om met je hond te wandelen. Het zonnetje schijnt heerlijk en je viervoeter rent enthousiast door het bospad. Toch loert er een gevaar om de hoek. Grasaren groeien langs de stoep en de weg en kunnen zorgen voor veel irritaties en uiteindelijk ontstekingen. Maar wat zijn grasaren, hoe herken je ze en wat kan je ertegen doen?

Wat zijn grasaren?

Grasaren zijn scherpe zaden van een wilde grassoort. Je vindt ze vooral langs de stoep en de weg op plekken waar het gras nauwelijks wordt gemaaid. Grasaren worden ook wel ‘kruipers’ genoemd. Ze hebben scherpe punten en weerhaken die steeds dieper in de huid en holtes van je huisdier kunnen komen. En ook voor mensen zijn ze vervelend, tijdens het wandelen wurmen ze zich makkelijk in je schoenen en sokken.

De zaden zijn gevaarlijk omdat ze weerhaakjes hebben. Dat zijn de ‘stekels’ die uit de aar groeien. De punt dringt makkelijk in de huid, en door de weerhaken blijven de aren makkelijk in de vacht steken. 

Ook kunnen ze in de neus, oren en ogen van je hond terecht komen en zelfs steeds dieper binnendringen. Daar kunnen ze ontstekingen veroorzaken. Daarom is het zo belangrijk om grasaren op tijd te herkennen en te verwijderen bij je huisdier.

Hoe zie je dat je hond last heeft van grasaren?

Controleer na wandelingen vooral rond de ogen, neus en in de huid tussen de tenen van je maatje. Hoe merk je bij je hond dat hij last heeft van grasaren?

Je hond:

• Schudt vaak met zijn hoofd
• Heeft kokhalsneigingen
• Moet vaak niezen
• Heeft een gezwollen pootje 
• Loopt mank

Bij twijfel: maak een afspraak bij de dierenarts

Wees in de zomermaanden extra waakzaam wanneer je hond dit soort gedrag vertoont. Zeker wanneer een grasaar rond de ogen, neus, oren of in de keel terechtkomt kan je hem niet zelf verwijderen. Neem altijd contact op met je dierenarts als je vermoedt dat een grasaar daar terecht is gekomen.

Hoe bescherm je je hond tegen grasaren? 

Ook bij grasaren geldt: voorkomen is beter dan genezen. Er zijn verschillende dingen die je kan doen zodat je maatje zo min mogelijk last krijgt van grasaren.

Dit kan je doen:

• Laat je hond tijdens het wandelen op de gebaande paden blijven. Let erop dat je hond niet door te hoog gras gaat rennen. 
  
  
• Controleer je hond na elke wandeling. Vooral tussen de tenen, in de oren, onder de oksels en rond de liezen van je hond.
  
  
• Kam de vacht van je hond goed uit na elke wandeling. Dan krijgen de grasaren geen kans om in de huid van je hond te kruipen. Honden met lange haren zijn extra kwetsbaar voor grasaren. Daar blijven de grasaren makkelijker in steken. 

Pas op met takken en stokken

We kennen het allemaal, de schattig filmpjes op internet met een klein eigenwijs hondje dat met een veel te grote tak in zijn bek wandelt en tegen een andere hond aan stoot – dit terwijl we kinderen altijd waarschuwen om niet met een lolly in de mond te rennen. Waarom dan wel bij honden? 

Ondanks dat de meeste mensen wel weten dat takken/stokken gevaarlijk voor honden kunnen zijn, zien we regelmatig honden met letsel hierdoor op de praktijk. Tijdens het gooien van een stok kan de hond ongelukkig geraakt worden (in het oog bv), maar ook door het vangen en tijdens het rennen en ravotten met een stok en vooral als de hond tegens iets aanloopt (een andere hond/boom) kan de stok in zijn keel schieten. Splinters kunnen afbreken en door het kauwen op stokken kunnen er ook nare gevolgen zijn.  
Iedere zomer komen deze spoedgevallen binnen, vooral in het weekend! 

Regelmatig zien we deze honden pas een paar dagen of zelfs weken later met klachten (en dan zijn hun baasjes al lang vergeten dat ze met takken hebben gespeeld of op een tak hebben zitten kauwen).   
De honden komen naar de praktijk met verschillende symptomen:  

• Ze eten niet of hebben moeite met eten 
• Kwijlen 
• Stinken uit de bek 
• Pijnlijke zwellingen (bek/hals/nek/ rond of achter het oog) 
• Ze tonen vreemd gedrag – duidelijk ongemakkelijk 

Omdat de honden veel pijn hebben moeten ze onder narcose gebracht worden om ze te kunnen onderzoeken. De honden zijn als het ware gespiesd door een tak. 
In de afgelopen jaren hebben we veel gekke dingen gezien zoals; 
Beschadigde gehemeltes, afgebroken tanden, ernstige tongletsels, verwondingen langs en achter de tong waar de takken kunnen doordringen in dieper weefsel waar ze zenuwen en grote belangrijke bloedvaten kunnen beschadigen. Hierdoor kan het heel lastig zijn om de restjes tak en splinters hout eruit te halen. Sommige takken kunnen zo diep naar binnen dringen, dat ze zelfs achter de oogbol vast komen zitten (dan zie je zwelling van het oog). Takken kunnen ook door de slokdarm penetreren, zelfs naar de borstholte toe. 

Soms helpt het maken van een röntgenfoto om een tak te lokaliseren, maar kleine scherpe afgebroken stukken of splinters zie je niet op een röntgenfoto, dan moet er een CT-scan gemaakt worden. 
Helaas lukt het niet altijd om de takken zonder complicaties te verwijderen. Denk ook aan kleine splinters die achterblijven en zorgen voor langdurige, terugkomende ontstekingen of bloedvaten en zenuwen die door het trauma beschadigd worden. 
Een hoop ellende dus na iets wat leek op een leuk ontspannen spelletje tijdens de wandeling met je hond 
Dus deze zomer; laat de takken liggen, haal liever een frisbee of ander verantwoord speelgoed bij de dierenwinkel en geniet veilig van jullie wandeling.  
 
Bron: Dierenkliniek Putten !!